Nog geen half uur op het terrein van The Abbey of ik heb mijn eerste verhaal al te pakken. Een bewoner vertelt hoe hij na acht jaar genezen is van ernstige depressiviteit. Acht jaar duisternis, een zelfmoordpoging en elf shocktherapie behandelingen later zat hij in de gebedsruimte, sloeg een toets aan van de piano en zijn hart, oren en ogen gingen open. Hij had maanden nodig gehad om zijn verbijsterde behandelaars te overtuigen dat God hem genezen had.
There is a crack in everything. That's how the light gets in. - Leonard Cohen
Drieëndertig mannen van de Baptistengemeente Amersfoort zingen in de kapel "Ik bouw op U". Langzaam, zwaar en met volume wordt geloof gebouwd. Ik ken van een aantal hun verhaal. Verhalen van verlies en moeite. Verhalen van overwinning en kracht. "Gelovend ga ik eigen zwakheid voelend, en telkens meer moet ik Uw kracht verstaan" klinkt het terwijl de zon doorbreekt door het glas in lood.
There is a crack in everything. That's how the light gets in.
Je zal als gids maar een groep mannen-op-mannenweekend moet rondleiden door een grot. De schoolreis-sfeer en bijbehorende humor maakt zijn middag niet perse eenvoudig. Eindeloos hebben de blokbrekers het mergel uit de berg gehakt. In het halfduister bij het schijnsel van de lantaarns elke dag genoeg mergel hakken om weer een dag te kunnen eten. Ik voel de beklemming van een dergelijk bestaan. We doen onze lampjes uit om te ervaren hoe donker diepe duisternis is en we leren wat Augustinus en anderen ons ook al leerden: de duisternis is niets anders dan de afwezigheid van licht. Zonder licht is er geen hoop.
There is a crack in everything. That's how the light gets in.
Het vuur brandt. In harten en schalen. Na het proeven van de goedheid van God in onze gebrokenheid tijdens een viering, proeven we whiskey en sigaren bij het kampvuur. Verhalen en harten worden gedeeld. Niemand zit alleen. Aanbidding wordt zichtbaar in oprechte aandacht. In mijn beperkte voorstellingsvermogen van de hemel brandt er minimaal ergens een kampvuur waar Iemand op je wacht. Jezus wachtte op Petrus aan de rand van het meer van Gallilea bij een vuurtje en vroeg 'Hou je van mij?'. Het is de grootste vraag die gesteld kan worden. Soms kom ik niet verder dan 'U weet alles'. Dit weekend weet ik dat Hij weet dat ik van Hem hou.
There is a crack in everything. That's how the light gets in.
Zondagmorgen, de morgen van brood en wijn. Ons wordt geleerd dat we de beker met beide handen mogen aanpakken als een beeld van hoe we Gods genade mogen ontvangen. Het is die genade die ons confronteert met ons onvermogen. Met leed door ons of aan ons gedaan. Maskers af en ruimte voor het echte verhaal. In onze zorgvuldig vormgegeven buitenkant worden de barsten zichtbaar. Op de achtergrond klinken vanuit The Abbey de bekende woorden van een zingende gemeenschap die naadloos de werkelijkheid van dat moment beschrijven; "U geeft rust in mijn ziel". Het Licht barst door de gebeden heen naar binnen.
There is a crack in everything. That's how the light gets in.