Eind december werd de Britse influencer en oud-kickbokser Andrew Tate gearresteerd. De man had miljarden views op de sociale media. Hij grossierde in filmpjes waarin hij zijn mening gaf over vrouwen, zaken en politiek. Filmpjes waarin hij zichzelf boven alles en iedereen plaatste, waarin hij opschepte over zijn imperium, zijn geld, zijn macht en zijn superioriteit over vrouwen. Vanwege zijn uitspraken is hij verwijderd van verschillende sociale media, maar recent was hij weer toegelaten tot Twitter.
Andrew Tate heeft grote invloed op met name jongeren die van hem horen hoe je snel geld kunt maken, succesvol kunt zijn, met vrouwen om moet gaan en een echte man kunt worden. De NOS had op een enquête onder jongeren over Andrew Tate duizenden reacties gehad waarvan een kwart het gedeeltelijk of helemaal eens was met wat Tate zei.
Ergens snapte ik dat wel. Andrew Tate maakt de wereld weer zwart-wit, overzichtelijk en beheersbaar. Een wereld die zo vaak onveilig, rommelig en onoverzichtelijk aanvoelt. Hij spiegelt een wereld voor waarin je met doorzettingsvermogen, kracht en dominantie alles naar je hand kunt zetten.
In het Marcusevangelie vinden we het verhaal van Herodus en Johannes de Doper. Herodus is de man met alle macht die kon doen wat hij wilde. Hij had het aangelegd met de vrouw van zijn broer, want Herodes is koning en kan doen wat hij wil. Johannes was een profeet in de lijn van de profeten uit het Oude Testament. Dus niet bang voor wie of wat dan ook. Hij had Herodes er op aangesproken waarop Herodes hem gevangen had laten nemen, hem aan handen en voeten had geketend. Want Herodes had alle macht en kon doen wat hij wilde. Toch was er ook bij Herodes wel een fascinatie voor Johannes ontstaan, een soort respect voor de rechtvaardigheid van deze profeet. Dit in tegenstelling tot de haat van Herodias, de vrouw die Herodes van zijn broer had afgetroggeld. Zij had het op Johannes de Doper gemunt en wilde hem uit de weg ruimen.
Op een dag vindt er een feest plaats, in Jeruzalem, het centrum van de macht. Een feestmaal van Herodes ter ere van zijn verjaardag. Een feest waarop de dochter van Herodias danst voor de gasten. Het dansen viel in de smaak en Herodes wil haar belonen en zegt: "vraag wat je wil, al is het de helft van mijn koninkrijk." Herodes laat zijn macht zien aan alle aanwezigen.
Maar de situatie van macht wordt onmacht als de dochter van Herodias op voorstel van haar moeder vraagt om het hoofd van Johannes de Doper. Herodes wil dit eigenlijk niet: 'het bedroeft hem zeer', staat er. Maar hij heeft zichzelf in een positie gebracht waarin hij de regie kwijt is. Hij laat Johannes onthoofden, laat het hoofd op een schaal binnen brengen en geeft het aan het meisje.
Macht wordt onmacht. Ik moest er aan denken toen ik las over de arrestatie van Andrew Tate. Van een soort onaanraakbaarheid naar een Roemeense cel. Verdacht van vrouwenhandel, verkrachting en deelname aan de georganiseerde misdaad. Al zijn geld en invloed blijkt op dit moment geen verschil te maken. Macht wordt onmacht. Een koninkrijk stort in.
De katholieke theoloog Peter Ben Smit wijst in zijn boek "Mannen in Marcus" op het verband tussen de beschrijving van de maaltijd van Herodes en de wonderbare spijziging die Marcus achter elkaar zet in Marcus 6. Maaltijden verbeelden koninkrijken. Het koninkrijk van de wereld staat tegenover het koninkrijk van de hemel. De waarden van het koninkrijk van deze wereld worden zichtbaar in de maaltijd van Herodes. In het centrum van de macht heeft Herodes alle macht. De waarden van het Koninkrijk van de hemel worden zichtbaar in die andere maaltijd: ergens op een afgelegen plaats. Ver bij Jeruzalem vandaan. Daar ontstaat de situatie van onmacht: er is geen eten genoeg voor de grote menigte mensen die naar die afgelegen plaats zijn gekomen om het onderwijs van de Here Jezus te horen. Maar de Heer pakt een brood, dankt God en breekt het brood. Het brood des levens blijft het brood breken tot vijfduizend mensen gegeten hadden en er nog twaalf manden vol overgebleven waren. De situatie van onmacht wordt een machtig festijn van Gods voorzienigheid en almacht.
Het Koninkrijk van God is de omgekeerde wereld waarbinnen de eersten de laatsten zijn, en de laatsten de eerste zijn. Waarbinnen degenen die kwetsbaar zijn als kinderen het belangrijkste zullen worden. Waarbinnen het kleine groot zal zijn en het grote klein.
Mocht bewezen worden dat Andrew Tate schuldig is aan wat hem ten laste is gelegd, hoop ik dat dit de jongeren, die zich door hem voelen aangesproken, op een goede manier beïnvloedt. Dat ze open mogen staan voor Degene die vrouwen respecteerde en sociale structuren voor hen openbrak. Die leerde dat echte leiders dienen en dienende leiders lijden ten behoeve van kwetsbare en onmachtige mensen.
Als volgelingen van deze Jezus mogen we direct sceptisch zijn bij alles wat ruikt naar power-play, verheerlijking van macht en nietsontziende dominantie. Daar tegenover mogen we in het liefhebben van onze naasten, in het breken en delen van brood en het bewaren en beschermen van het kwetsbare laten zien in welk koninkrijk we thuis zijn.