"Om als schipper op de Rijn in Duitsland te mogen varen had je een speciaal patent nodig. Er was een gedeelte van de Rijn waarvoor ik dat patent niet had, het gedeelte tussen grofweg Mannheim en Straatsburg. Daar moest ik altijd een loods aan boord nemen." Lees verder in deze nieuwe Kijk van Kruijt.
Die loodsen waren bijzonder volk. Meestal waren ze de pensioengerechtigde leeftijd ruimschoots gepasseerd, hadden hun leven lang gevaren en voeren nu dag en nacht heen en weer op een stuk rivier van 90 kilometer waar wel meer schippers een loods aan boord namen vanwege de veranderende eigenschappen van dit stukje rivier.
Die loodsen sliepen vaak erg weinig. Het gebeurde nog wel eens dat ze bij je aan boord kwamen terwijl ze al meer dan 24 uur in de weer waren. Hier en daar een tukje tussendoor en weer gaan. Best een ongezond leven. Ik had een keer een collega die aan mij het telefoonnummer vroeg van de loods die wij daar altijd hadden. Ik gaf hem het nummer, maar een paar minuten later belde hij terug: 'Ik hoor net dat deze dood is, ken je nog een ander?'
Als schipper ben je meestal niet zo gek op loodsen. Je doet het liever zelf. Tegelijkertijd kennen ze het gedeelte rivier waar ze loods zijn een stuk beter dan jij. Als schipper ben je overal een beetje bekend en weet je genoeg om van A naar B te komen. Loodsen weten elke boom te staan en kunnen je vaak een stuk wijzer maken over hun stukje rivier, haar geschiedenis, ondieptes en extremen. Maar daarvoor moet de loods wel een beetje in de stemming zijn en moet je als schipper wel een beetje open staan. En die twee zijn in de regel niet zo vanzelfsprekend.
In de maand juni staan we in de BGA stil bij missie. We denken dan vaak aan grote stappen, aan een zeepkist in het centrum of een roeping naar Vladiwodstock. Mij helpt het om te denken aan het werk van een rivierloods. Even aan boord stappen bij iemand, een stukje meevaren op een gedeelte van de reis waar jij eerder bent geweest maar de ander nog niet zo bekend is. Vanuit je ervaring iets delen over de rivier, haar geschiedenis, ondieptes en extremen. Hoe je leven is verlopen, wat je hebt meegemaakt en waar je hebt leren opletten. Delen over de grote Loods die als eerste de reis heeft gemaakt en de levensrivier bevaarbaar heeft gekregen. Die met Zijn woorden een begaanbare vaargeul heeft achtergelaten waartussen we veilig kunnen navigeren.
Missie vraagt om toewijding, het kost je iets. Missie vraagt om een 'open leven' met ruimte om juist dit te doen. Dichtbij of ver weg. Op dat stukje rivier dat jou is toevertrouwd. In de zekerheid van een prachtige bestemming.
Goede reis.
Peter Kruijt